Operation Manual

20
Terwijl u opstijgt na een duik die in de buurt is gekomen van de niet-
decompressie limiet, wordt het stikstofdiagram korter als de controle
naar de langzamere compartimenten gaat. Dit is een eigenschap van
het decompresiemodel dat de basis is voor multilevel duiken, een
van de belangrijkste voordelen van Aeris-duikcomputers.
Het niet-decompressie algoritme is gebaseerd op de theorie van
Haldane waarbij de, door Merrill Spencer ontwikkelde, maximaal
toegestane stikstofniveaus gebruikt worden. De controle voor
herhalingsduiken is gebaseerd op experimenten die ontworpen en
uitgevoerd zijn door Dr. Ray Rogers en Dr. Michael Powell in 1987.
Resterende zuurstofopbouwtijd
Zuurstofopbouw (blootstelling) tijdens een duik of een periode van 24
uur, verschijnt grafisch in de vorm van het Zuurstofopbouw (O2)
diagram (Fig. 14a). Als de resterende tijd, voordat u de
zuurstofblootstellingslimieten bereikt, korter wordt, worden er
segmenten aan het O2-diagram toegevoegd. Als de resterende tijd
voor het bereiken van de zuurstoflimiet minder wordt dan de
resterende niet-decompressie duiktijd, worden de berekeningen voor
die diepte bepaald door zuurstof. De resterende zuurstoftijd
verschijnt dan als de hoofd numerieke waarde (Fig. 14b) wat
aangegeven wordt door het pictogram van de O2-tijd in het scherm.
Als de O2-opbouw groter wordt, gaat het O2-diagram de gele
voorzichtigheidszone in.
Fig. 14 - O2 opbouw
resterende duiktijd
a
b