User manual

Praca ręczna:
Pozycjonowanie z klawiatury, przy czym uwzględniona zostaje wartość (prędkość ręczna) z parametrów
ręcznych.
Obłożenie przycisków:
Kursor lewo / prawo:
pozycjonowanie silnika X
Kursor góra / dół:
pozycjonowanie silnika Y
PgUp / PgDn:
pozycjonowanie silnika Z,
wzgl. włączenie / wyłączenie przekaźnika.
Ten punkt menu można opuścić przyciskiem
ESC
.
Bezpośrednia edycja wektorów:
Tutaj można dane wektorowe podawać bezpośrednio na kartę silnika. Dane te trzeba najpierw stworzyć w
punkcie menu „
Datei
” (plik). Po wyborze pliku wektorowego, zdefiniowane wektory podane zostaną
bezpośrednio do sterowania, przy czym definicja zostanie uwzględniona w parametrach systemowych. Edycję
pliku można przerwać naciśnięciem
ESC
.
Programowanie cyklów ruchu dla karty silnika odbywa się w punkcie menu „
Datei
” (plik). Tutaj można, za
pomocą edytora, zdefiniować i zapisać wektory dla każdej z osi (X/Y/Z), tzn. pół-kroki silnika.
Punkt menu „
Datei
” (plik) dzieli się na funkcje:
• Nowy (Neu): - stworzenie nowego pliku
• Otwórz (Öffnen): - edycja już istniejącego pliku
• Zakończ (Beenden): - zakończenie programu SMC800
Wybór podpunktu menu „
Nowy
”, lub „
Otwórz
” otwiera edytor danych wektorowych, gdzie dla każdej osi
(X/Y/Z) istnieje wiele pól do wprowadzania wartości wektorów ruchu silników. Pomiędzy poszczególnymi
polami edycji poruszać się można przyciskami kursora i stronic (PgUp/PgDn).
Wprowadzanie wartości odbywa się zawsze w pół-krokach, tzn. definiowane wartości podawane są zawsze
bezpośrednio do karty silników, przy czym silniki wykonują zadaną liczbę kroków. Zakres wartości pól
edycyjnych zawiera się w przedziale –32768 do +32767. Wartości ujemne powodują ruch w kierunku ujemnym,
a dodatnie – w dodatnim. Wartość zero („0”) oznacza brak ruchu w danej osi.
Linia po linii – można zdefiniować dla każdej osi odpowiednie kroki silników. Podczas programowania jest w
ten sposób określane, ile osi powinno być uruchomionych naraz (interpolacja linearna), ponieważ wektory
podawane są do karty sterowniczej zawsze w kolejnych liniach.
Przykład. Wprogramowano następujące dane:
Oś „X” Oś „Y” Oś „Z”
Linia 1 1000 0 0
Linia 2 200 200 0
Linia 3 0 0 500
Linia 4 -300 0 -300
Linia 5 0 -1000 0
Linia 6 400 400 200
Jeśli uruchomimy przyciskiem
F2
(„Uruchom”) odczyt wektorów, to zadane wartości zostaną, linia po linii,
podane do karty sterującej silnikami. Realizacja programu odbywa się w następujący sposób: - najpierw
odczytywana jest linia 1, tzn. silnik osi „X” wykonuje 1000 pół-kroków w kierunku dodatnim. W tym czasie
silniki „Y” i „Z” pozostają w bezruchu. Rozpoczyna się odczyt linii 2, gdzie osie „X” i „Y” poruszają się
jednocześnie o 200 pół-kroków w kierunku dodatnim, a oś „Z” pozostaje w bezruchu. W linii 3 osie „X” i „Y”
pozostają w bezruchu, natomiast oś „Z” wykonuje 500 pół-kroków w kierunku dodatnim. W linii 4-tej
zdefiniowano wartości ujemne, tzn. osie „X” i „Z” poruszają się 300 pół-kroków w kierunku ujemnym, a oś „Y”
pozostaje w bezruchu. W linii 5 oś „Y” wykonuje 1000 pół-kroków w kierunku ujemnym, a osie „X” i „Z”
pozostają nieruchome. I na koniec, w linii 6-tej uruchomione zostają wszystkie 3 osie – „X” w kierunku
dodatnim o 400 pół-kroków, „Y” tak samo, oraz oś „Z” – o 200 pół-kroków.
Jak widać – z pomocą edytora można zdefiniować kompleksowy program ruchów wszystkich trzech osi,
zarówno pojedynczo, jak i równocześnie.
Podczas podawania wektorów na wyjścia, uwzględniane są parametry systemowe: - powyższy przykład dotyczy
trybu 3-osiowego, tzn. w parametrach systemowych przypisano osi „Z” wartość w przedziale –31999 do
+31999, czyli, że do wszystkich 3 osi dołączony jest na wyjściu silnik.