User manual

Instrukcja do Przełącznika temperaturowego dyferencyjnego firmy Conrad www.conrad.pl

Strona 15 z 32

Dystrybucja Conrad Electronic Sp. z o.o., ul. Franciszka Kniaźnina 12, 31-637 Kraków, Polska

www.conrad.pl

lutowniczej nie bę- dzie różnić się od ustawionej więcej niż 2...3%. W prostszych lutownicach

przy grotach długich i cienkich przekazywanie ciepła jest utrudnione i podczas ciągłego

lutowania temperatura końcówki może być niższa od oczekiwanej. Dlatego oprócz

„standardowego” grota z cienkim końcem, warto do grubszych elementów zakupić drugi,

masywniejszy grot.

Rysunek 9

Jak lutować? W ogromnej większości przypadków lutownica używana jest do montażu

elementów na płytce drukowanej. Zwykle (jak choćby w przypadku kitów AVT) pola

lutownicze płytki są pobielone (pocynowane). Elementy są nowe, więc ich końcówki są

czyste, nieza- śniedziałe. W takim przypadku lutuje się szybko, łatwo i bez kłopotów. W

pierwszej części artykułu wyjaśniona była ważna rola topnika. Podstawowym warunkiem

prawidłowego lutowania jest obecność topnika, który usuwa tlenki i nie dopuszcza powietrza

do strefy lutowania. Podczas typowego montażu absolutnie wystarczy topnik zawarty w

druciku „cyny”. Naprawdę nie ma potrzeby używania innych topników (kalafonii). Kluczową

pytaniem jest: jak i co grzać? W żadnym wypadku nie należy nakładać kropli cyny na grot i

potem na złącze – to byłby duży błąd. Taki sposób pracy stosowali kiedyś blacharze, lutujący

rynny na dachach oraz... aktorzy – taki pożałowania godny sposób „lutowania” można

zobaczyć na niektórych filmach fabularnych. Roztopienie kawałka drucika stopu na grocie

lutownicy i próba polutowania taką kroplą punktu lutowniczego na płytce jest

niewybaczalnym błędem: po roztopieniu spoiwa zawarty w nim topnik szybko wyparuje i nie

spełni swej ważnej roli podczas lutowania.

Podczas lutowania końcówek elementów przewlekanych należy koniecznie grzać koń- cówkę

elementu. Nie pole lutownicze, tylko właśnie drucik końcówki. Pole lutownicze jest już

pocynowane (zwilżone cyną) i głównym celem jest dobre rozgrzanie końcówki, by umożliwić

dobre zwilżenie jej cyną. Dopiero po rozgrzaniu końcówki należy dotknąć końcem drutu

lutowniczego do tej końcówki, a wtedy lut i topnik roztopi się i szybko spłynie z końcówki na

punkt lutowniczy. Ilustruje to rysunek 9, pokazujący poszczególne fazy procesu. Początkujący,

nie rozumiejąc roli topnika i rozpuszczenia miedzi w cynie, popełniają tu rozmaite błędy. Aby

ich uniknąć, należy przyjąć prosta zasadę: podczas typowego lutowania należy stopić świeżą

cynę na rozgrzanej końcówce elementu – lut zwilży końcówkę, sam spłynie na punkt

lutowniczy i utworzy prawidłowe połączenie.

Wprawiony elektronik lutuje jedną koń- cówkę wpłytce w ciągu 1 sekundy. Proces lutowania

jednego wyprowadzenia generalnie nie powinien trwać dłużej niż 2 sekundy. Wbrew

pozorom, dwie sekundy to długi czas. A lutowanie jednej końcówki typowego delikatnego