Instructions

Instrukcja do Robota Arexx YETI YT-3000 www.conrad.pl

Strona 3 z 33

Dystrybucja Conrad Electronic Sp. z o.o., ul. Franciszka Kniaźnina 12, 31-637 Kraków, Polska

www.conrad.pl

Rysunek 9

Jak lutować? W ogromnej większości przypadków lutownica używana jest do montażu

elementów na płytce drukowanej. Zwykle (jak choćby w przypadku kitów AVT) pola

lutownicze płytki są pobielone (pocynowane). Elementy są nowe, więc ich końcówki są

czyste, nieza- śniedziałe. W takim przypadku lutuje się szybko, łatwo i bez kłopotów. W

pierwszej części artykułu wyjaśniona była ważna rola topnika. Podstawowym warunkiem

prawidłowego lutowania jest obecność topnika, który usuwa tlenki i nie dopuszcza powietrza

do strefy lutowania. Podczas typowego montażu absolutnie wystarczy topnik zawarty w

druciku „cyny”. Naprawdę nie ma potrzeby używania innych topników (kalafonii). Kluczową

pytaniem jest: jak i co grzać? W żadnym wypadku nie należy nakładać kropli cyny na grot i

potem na złącze – to byłby duży błąd. Taki sposób pracy stosowali kiedyś blacharze, lutujący

rynny na dachach oraz... aktorzy – taki pożałowania godny sposób „lutowania” można

zobaczyć na niektórych filmach fabularnych. Roztopienie kawałka drucika stopu na grocie

lutownicy i próba polutowania taką kroplą punktu lutowniczego na płytce jest

niewybaczalnym błędem: po roztopieniu spoiwa zawarty w nim topnik szybko wyparuje i nie

spełni swej ważnej roli podczas lutowania.

Podczas lutowania końcówek elementów przewlekanych należy koniecznie grzać koń- cówkę

elementu. Nie pole lutownicze, tylko właśnie drucik końcówki. Pole lutownicze jest już

pocynowane (zwilżone cyną) i głównym celem jest dobre rozgrzanie końcówki, by umożliwić

dobre zwilżenie jej cyną. Dopiero po rozgrzaniu końcówki należy dotknąć końcem drutu

lutowniczego do tej końcówki, a wtedy lut i topnik roztopi się i szybko spłynie z końcówki na

punkt lutowniczy. Ilustruje to rysunek 9, pokazujący poszczególne fazy procesu. Początkujący,

nie rozumiejąc roli topnika i rozpuszczenia miedzi w cynie, popełniają tu rozmaite błędy. Aby

ich uniknąć, należy przyjąć prosta zasadę: podczas typowego lutowania należy stopić świeżą

cynę na rozgrzanej końcówce elementu – lut zwilży końcówkę, sam spłynie na punkt

lutowniczy i utworzy prawidłowe połączenie.

Wprawiony elektronik lutuje jedną koń- cówkę wpłytce w ciągu 1 sekundy. Proces lutowania

jednego wyprowadzenia generalnie nie powinien trwać dłużej niż 2 sekundy. Wbrew

pozorom, dwie sekundy to długi czas. A lutowanie jednej końcówki typowego delikatnego

elementu przez dłużej niż 5 sekund byłoby ewidentnym i niedopuszczalnym błędem,

grożącym przegrzaniem. Po wykonaniu połączenia, wokół punktu lutowniczego zwykle

osadzają się resztki topnika (kalafonii). Jeśli używane było typowe spoiwo do celów

elektronicznych, nie ma żadnej potrzeby usuwania resztek topnika. Nie jest on agresywny, nie

powinien też przewodzić prądu. Dodatkowe wykorzystanie kalafonii podczas lutowania to